De wraak van de Australiërs

In de negentiende eeuw hadden de Britten een goede oplossing voor hun criminaliteitsprobleem: alle richeltuig werd op de boot gezet naar Australië. Sommigen mochten na verloop van tijd terug naar Europa; de meesten moesten daar blijven.

Dat beviel natuurlijk slecht, en zij zinden op wraak.

Na lange tijd hebben zij hun wapen om wraak te nemen gevonden: de anti gluten-terreur!

Aan het begin van onze eigen eeuw groeide het aantal mensen dat last zei te hebben van gluten-allergie in Australië zeer snel. En dat is opvallend: hoe kan een continent dat overwegend wordt bewoond door Europeanen zomaar ineens last krijgen van een kwaal die bij andere Europeanen nauwelijks voorkomt?

Het lijkt erop dat dit de eerste test van een rampzalig concept was, dat daarna over de wereld zou worden uitgerold. 

En dat gebeurde ook. Eerst werd het “oude Moederland” aangevallen, daarna volgden Canada en de “Grote Satan” Amerika. De gevolgen waren niet te overzien: miljoenen mensen zeiden al buikpijn te krijgen als ze naar een brood keken en de “gluten-intolerantie”-cultus werd opgericht en tot grote hoogte verheven. Mensen die wél gluten konden verdragen werden voor gek verklaard en zo draaide de wereld zich om.

In Australië was het inmiddels feest. Genietend van een kop organische koffie met een speltkoek lachten zij zich helemaal rot: hoe konden al die mensen in Europa en Amerika nou zo stom zijn om hún fabel voor waar aan te nemen? Eindelijk was de verbanning gewroken….dachten ze, want het werd nóg erger.

De groep mensen die zeiden ziek te worden van gluten inspireerde andere groepen vermeende slachtoffers. Het aantal mogelijk ziekmakende allergenen groeide hand over hand: noten, eieren, lactose, vis, melk, schaaldieren… het kón eenvoudigweg niet op! En ook andere groepen deden een duit in het zakje: vegetariërs, lacto-vegetariërs, ecologisch, biologisch-dynamisch…de eetwereld werd versplinterd. Zó erg zelfs dat een kok klaagde dat er van een diner voor vijftien personen geen twee mensen hetzelfde zeiden te mogen én kunnen eten.

De “mates” in Australië schonken zichzelf een glutenvrij biertje in en genoten van de (door hun) onbedoelde neven-effecten.

Zoals gebruikelijk bij terreur reageerde “GloboCop” Amerika alert en adequaat. Fabrikanten van voedingsmiddelen begonnen direct en voortvarend met het maken van producten zonder allergenen en zagen zo hun assortiment én marge groter worden.  Het potentieel hiervan werd als zó groot ingeschat dat deze deelmarkt met “double digits” zal blijven groeien, totdat…..wij bij onze positieven komen en ons realiseren dat we door een Australische hype op de kast zijn gejaagd.

Denk zelf na. Laat je niet opbutsen, eet lekker en wees gelukkig!

N.B.: Er zijn mensen die écht last hebben van voedselallergieën. De narigheden die zij hierdoor ondervinden wil ik absoluut niet bagatelliseren.

Laat Willem weten wat je van deze column vindt. Stuur hem een email met jouw mening!

Venemans Advies
Willem Venemans
Willem@venemansadvies.nl
06-24 888 554